[Smutas]

Mapa Pijanego Alberta

Pijany Albert był stałym bywalcem Archolańskich karczm. Przesiadywał tam od rana do wieczora, nie rozstając się z butelką. Długi staż spowodował, że nie był już zwykłym pijakiem, a po części jedną z atrakcji. Bowiem nudnymi wieczorami zbierał się ogrom ludzi, by posłuchać o jego wyprawach, a szczególnie o jednej, tej ostatniej.
Z jego opowieści wynika, iż dawno temu, kiedy był jeszcze w pełni sił mężczyzną, żądnym bogactwa i przygód, wyruszył na samotną wyprawę w nieznane jeszcze tereny wyspy Archolos. Odkrył niezamieszkaną wtedy jeszcze część hrabstwa Fort Masgath, a tam wiele niebezpieczeństw. Zbadał zatem nieznane drogi i odkrył świeżo postawiony piracki obóz. Szczęście i spryt były mu przychylne, a więc udało mu się zrabować nie dużą skrzynię, lecz odczuwalnie ciężką. Nie długa była jego radość, kiedy zorientował się, że jest ścigany przez okradzionych piratów. Schował zatem skrzynię w pozornie bezpieczne miejsce i uciekł. Wtedy to postanowił narysować mapę, z zapamiętanej trasy, do swojego skarbu i wyruszyć za kilka lat. Niestety były to dla niego lata trudne, ponieważ stracił rękę oraz chęci do wyprawy. Dlatego opublikował wszystkim mieszkańcom wyspy, którzy jak dotąd nie wierzyli jego opowiastką, mapę oraz przestrzegł przed niebezpieczeństwami.

Epikur wyrusza z kupiecką karawaną do Fortu Masgath, jako najbliżej osady od miejsca gdzie Albert ukrył skarb.

Właśnie idziesz z jednym z kupców drogą. W oddali widać zabudowania fortu.
Chcesz z nim pogadać? Iść od razu do fortu? Skręcić w bok?

[Ancoron]

Widzę ścieżkę prowadzącą w bok, ot zwykła polna droga. Przedemną wznoszą się mury wielkiego fortu, który jak widać ma dość imponującą architekturę. Waham się nie jestem pewny co zrobić, lecz widząc odchodzącego mężczyznę i pytam go:
- Czy wiesz może o jakichś legendach o tych okolicach? Od dawna interesuję się wszelkimi historyjkami. A ta okolica wygląda dość interesująco.

[Smutas]

Kupiec zatrzymał się na końcu kolejki prowadzącej do bramy fortu. Strażnicy sprawdzali kolejno każdego podróżnego, który chciał wejść do środka.
- Legendy? Ja tu się urodziłem i znam chyba wszystkie historie. A są ich dziesiątki. Mi zawsze najbardziej podobała się ta o zezowatej córce młynarza i siedmiu goblinach. Opowiedzieć ci? To taka pikantna historyjka tylko dla dorosłych.

[Jak masz pytanie poza fabularną wyprawą, to pisz je tak jak ja teraz.]

[Ancoron]

Udaję zainteresowanie historyjką kupca, gdy w końcu przerywa na chwilę i wciąga do płuc powietrze, szybko mówię:
- Naprawdę interesująca historia, jednak podczas ostatniej podróży usłyszałem ciekawą legendę, a jako że postawiłem sobie za punkt honoru zbieranie informacji o takich rzeczach, to staram się czegoś o niej dowiedzieć. Mianowicie słyszałem legendę o niejakim pijanym Albercie. Ciekawi mnie czy on naprawdę przeżył te wszystkie przygody o których mówił. Ponoć spędził tu kiedyś sporo czasu, a ja idę jego tropem. - Nie mam zamiaru nikomu zdradzać, że chodzi o skarb. Przynajmniej na razie.

[Smutas]

- Legenda o pijanym Albercie? - pierwsze słyszę. Dziwi się kupiec. - O takiej legendzie nie słyszałem. - Może ktoś ci ją zmyślił? O co w niej chodzi? - zapytał kupiec.

[Ancoron]

Nie chcę zdradzić czegokolwiek o skarbie, więc zmyślam:
- Oh. Czyli jednak nikt taki prawdopodobnie nie istniał. Nie warto w takim razie o tym mówić. Nie będę strzępił języka po próżnicy. Skoro taka światowa persona jak pan o nim nie słyszało, to niemożliwym jest by on kiedykolwiek żył. - Wiem, że kiepsko kłamię, ale nie mam wyjścia.
Zastanawiam się ile jeszcze czasu będę musiał czekać w tej kolejce, mam nadzieję że krótko, ponieważ nie mam pojęcia jak zareagować na kolejne pytania.

[Smutas]

[Dlaczego zakładasz, że historia, którą opowiadał w Archolos jakiś pijaczek stała się legendą w drugim końcu wyspy? Przecież tam nikt o niej na upartego nie słyszał. Ale o tym, że obozowali tam piraci to już chyba szybciej, co?]

- Ludzie sobie czasem niestworzone historie wymyślają. - odparł kupiec. - A ja znam wszystkie historie związane z tym hrabstwem. Nawet książkę piszę na ten temat. - pochwalił się.

[Ancoron]

[Coś moja mania prześladowcza się odzywa. Wiem jak kończy się dzielenie informacjami]
- Książkę? A o czym, jeśli można pytać? Ja sam piszę różne historię o piratach, o nich też zbieram informacje. - Sądzę, że trochę prawdy nie zaszkodzi.
Ciekawi mnie jak kupiec zareaguje na wzmiankę o tych morskich rozbójnikach.
Zastanawiam się czy uda mi się zdobyć skarb, to co wiem bardzo mnie zaintrygowało.

[Smutas]

- Cha, cha, cha... - zarechotał kupiec. - O piratach, powiadasz? Ty pewnie jesteś kolejnym śmiałkiem, co chce ich zaginionego skarbu szukać? - śmiał się kupiec. - Ze trzy lata temu wojsko wyłapało piratów w ich obozie. Tylko że ich łupów nigdy nie znaleziono. Na torturach piraci zeznawali, że ktoś ich okradł zabierając skrzynię z łupem. I od tamtej pory co jakiś czas pojawia się tu kolejny poszukiwacz skarbów. - kupiec spojrzał na ciebie z rozbawieniem. - Pewnie chciałbyś wiedzieć gdzie było obozowisko tych piratów, co? -

[Nie jesteś jedyny, który wie o tym skarbie. Przecież Albert po pijaku niejednemu w karczmie swoją historię opowiadał]

[Ancoron]

- Kto wie. Może pobawię się w poszukiwacza skarbów. Nie wiem za dużo o tej sprawie, niestety. Mógłbyś się podzielić ze mną paroma szczegółami? Zainteresowałeś mnie.
Wciąż udaję, że nic nie wiem o tej sprawie... Zaraz, to prawda. Jestem jak ślepy szukający igły w stogu siana.
Kolejka powoli przesuwa się do przodu. Zaczyna mnie denerwować to dokładne sprawdzanie każdego podróżnego.

[Smutas]

[Nie pisz co się wydarzyło dookoła, to moje zadanie. Nigdy nie wiesz co dla Ciebie zaplanowałem. Jeżeli oczekujesz aby coś się akurat wyjaśniło lub zdarzyło opisz to jako swój przyszły zamiar, ja wtedy napiszę co się stało.]

Kupiec podszedł do wózka, na którym miał swoje towary. Pogrzebał w nim i wyjąc duży skórzany tubus. Potem wyciągną z niego zwinięty rulon.
- Tu mam mapę wyspy, zobacz. - rozwija rulon.

- Tu, na południe od fortu, zaraz na skraju bagien jest taki skalny ostaniec w kształcie czaszki. To tam wojsko znalazło obóz piratów. Zawsze tam przypływali gdy chcieli swój statek naprawić. Aby tam się dostać, to najlepiej wędrować brzegiem morza aż do skraju bagien. Tam się musisz rozejrzeć za tą skałą. W jej pobliżu pewnie znajdziesz pozostałości obozu. Ale to bagna. Nikt ich do końca nigdy nie zbadał, bo to niebezpiecznie. Różne groźne stwory i rośliny tam można spotkać. - wyjaśnia kupiec.

Zdecyduj co chciałbyś zrobić.
- dalej rozmawiać z kupcem?
- wejść do fortu?
- ruszyć w stronę bagien?
- coś innego?

[Ancoron]

- Bywaj. Ruszam na poszukiwania. Nie mam zamiaru czekać tu bez końca. - Mówię, po czym odwracam się i kieruję na bagna.
Okolica naprawdę mi się podoba. Narazie krajobraz jest przepiękny. Mam nadzieję, że bagno nie zepsuje mojego humoru.
I liczę na to, że nie pobrudzę się za bardzo. W końcu trzeba dbać o reputację. Nieprawdaż?