[Ancoron]

Kolejny dzień zaowocował kolejną wizytą w miejscu pracy.
- Dzień dobry, trzeba trochę popracować. Klasycznie poproszę o trzy godziny, by nieco się zahartować.
- Przydaj się na coś, był zawał w kopalni i teraz wszyscy pracują przy ustabilizowaniu przejścia. Każda ręka jest potrzebna.
- Nic więcej nie mów - odrzekł Gothańczyk i pospiesznie przebrał się w robocze łachy, by po chwili zarzucić na czerep nieco przekrzywiony i powgniatany w paru miejscach kas ochronny. - Kopalnio, przybywam!
I wkroczył.

[Ancoron]

Żwawym krokiem przemierzał korytarze, echo niosło jego kroki w siną dal, nie wahał się nawet przez moment, nastawiony na to, by przydać na coś.
Po paru długich minutach dotarł do zawaliska, gdzie ujrzał wielu pracowników. Część odgruzowywała przejście, inni wznosili drewniane podpory korytarza, lecz nikt nie próżnował. Belaiar szybko dołączył do pracy, usuwając wraz z innymi zawalisko. Była to dosyć systematyczna i niezbyt ciężka praca, lecz wykonywana w pośpiechu.

[Ancoron]

Minęła długa godzina, pot spływam zimnymi strugami po plecach Myrtańczyka, a oddech znacząca przyspieszył, jednakże odniesiono względny sukces, gdy dalsza praca przy stawianiu podpór została umożliwiona. Gothańczyk przysiadł na chwilę, chcąc ulżyć ramionom nieco, elcz zaraz skinął na niego głową wielki i umięśniony ork, zabierający do uniesienia kawału drewna dwukrotnie większego od człowieka, w celu wykorzystania go jako podpory. Epikur westchnął ciężko, po czym splunął w dłonie i żwawo ruszył pomóc, w końcu po to tu był.

[Ancoron]

Trzecia godzina pracy była zwieńczeniem, ostatnie podpory stawały w wyznaczonych miejscach, a twarze pracowników rozjaśniały uśmiechy. Ludzie się cieszyli z dobrze wykonanej pracy. I nic dziwnego, bowiem faktycznie było to coś dobrego. I choć niezbyt wielkiego, to jednak połączyło tych robotników. Przypakowany ork, szczerząc swe kły, z rozmachem klepnął Belaiara w plecy, że tego aż miotnęło na ziemię. Nie zrewanżował się jednakże tym samym, a po prostu parsknął śmiechem. Po chwili wstał i ruszył po zapłatę.

[GPP4]

- Uczciwa zapłata za uczciwą pracę. - skinął głową zarządca kopalni i wręczył Epikurowi 60 sztuk złota.
Cwany Belaiar jednak taki uczciwy nie był, bo gdy nikt nie patrzył, skubany podpierdzielił kilka bryłek z pobliskiego wagonu i ruszył pędem w stronę wyjścia. Chędożyć fakt, że mógł zabrać wszystko, bo w końcu sprawuje tu władzę; psychola nie zrozumiesz.
W jego łapska trafiły łącznie...



...jedna bryłka żelaza i dziewięć bryłek srebra.

Wpisane.