[Mika 123]

Spalona winnica

Widzisz jak grupka ludzi zebrała się przed tablicą. Zauważasz tam krótki list.

"Pomocy! Nie dalej jak kilka dni spalona została moja winnica. Cała moja plantacja stanęła w ogniu, ocalało jedynie kilka antałów najlepszego archoliańskiego wina. Poszukuje sprawcy, który tego dokonał, dlatego proszę Was o pomoc w tej sprawie. Znajdźcie złoczyńce, a wynagrodzę was trud. Mieszkam w Górnym Mieście, tam mnie znajdziecie...
Vitus Marculicum"

Dzień, jak każdy. Przechodnie chodzą ulicami miasta i załatwiają własne sprawy, nie przejmując się niepozornym mężczyzną przy tablicy ogłoszeń. To sam on - Gubernator Archolos zainteresował się kłopotem jednego z obywateli. Znając go jednak, nie dlatego, bo go to ruszyło, ale z chęci zysku.
Wokół panuje względny spokój.

[Ancoron]

Epikur unosi wargę do góry w parodii uśmiechu.
- Wszyscy skupiają się na wojnie, walce z Kahr, a nikt nie dba o zwyczajnych obywateli. Chędożyć to.
Bez wahania rusza do górnego miasta, klinga obija o nogę, tarcza miarowo podskakuje na plecach, standard. Jak zwykle jest raczej spokojny i nieobecny myślami. Gdy tam dociera zmierza do pierwszego lepszego strażnika, tudzież obywatela, by rzec do niego w tychże słowach: "Bądź pozdrowion. Gdzie znajdę domostwo Vitusa Marculinuma?"

[Mika 123]

Zaczepiasz tego faceta, opartego o słupek miejskiej latarni. Patrzy na ciebie, marszcząc czoło. Widać, że się zastanawia.
- Hmmm... To chyba dom w tamtej alejce, trzeci po lewej - wskazuje na jedną z uliczek. - Tak, więc... Ja już pójdę - jak mówi, tak robi.

[Ancoron]

Gdy tylko Nordmarczyk się odwraca, Epikur pokazuje jego plecom środkowy palec, nie bacząc na to, że sytuację mogą ujrzeć wyborcy.
- Je*ani północnicy - mruczy pod nosem i spluwa. - Jak ja ich, kurvva, nienawidzę.
Bez zwłoki jednakże rusza do wskazanego domu, by następnie załomotać w drzwi pięścią. W sytuacji gdy są otwarte najpierw je zamykając, a dopiero potem waląc w nie. Najważniejsze to nie zmieniać planów.

[Mika 123]

Walisz ko... znaczy pięścią w drzwi. Po chwili zostają one otwarte przez smukłego, wysokiego elegancika z debilną, ulizaną fryzurą. Patrzy na ciebie krytycznie, zapewne zniesmaczony tym mało kulturalnym pukaniem.
- W czym mogę pomóc? - pyta z wymuszoną uprzejmością.

[Ancoron]

Epikur obrzuca kolesia uważnym spojrzeniem.
"Niezła dupa z twarzy, a Kai narzeka na samotność. Trzeba by ich ze sobą zeswatać i ujrzeć prawdziwą miłość" rozmyśla.
- W zasadzie to ja przyszedłem pomóc. Szukam Vitusa Marculicuma. Powiedziano mi, że tutaj mieszka, a wiadomym faktem jest, iż ma problem. Jestem Sholmes, Herlock Sholmes, sławny detektyw, z pewnością słyszałeś - standardowy wjazd na ambicję, nikt normalny nie przyzna się do niewiedzy. - Działam pod przykrywką, więc nie rozpowiadaj o tym.

[Mika 123]

- Ano, słyszałem, słyszałem. Ponoć świetny detektyw, ale wiadomo też, że się po krzakach na dzieci zaczaja z fajfusem na wierzchu - mężczyzna odpływa w dygresję. Po chwili jednak odzyskuje rezon i patrzy na ciebie ze zniesmaczeniem. - Ech, skoro to pan, to... eee... Zapraszam do środka, pan Marculicum z pewnością się ucieszy z kolejnego... Ekhem. Śmiałka.
Przepuszcza cię, by potem poprowadzić cię krótkim, lecz bardzo ozdobionym korytarzem. Po chwili dochodzicie do drzwi.
- Niech pan tu zaczeka, panie... Sholmes.
Wchodzi pierwszy, by po niecałej minucie wrócić i rzec:
- Pan Marculicum ma chwilkę, ale obecnie jest w łazience. Proszę wejść i zaczekać - przepuszcza cię, byś wszedł.

[Ancoron]

Epikur wchodzi. Lubi wchodzić, ba nawet robi to równie często co wychodzenie, hehe. Ze spokojem rozgląda się po wnętrzu, zawieszając swoje czujne spojrzenie na wszystkim, co może przyciągnąć uwagę, nie spieszy mu się, zresztą ten pedziowaty lokaj, zapewne napalony na małoletnich chłopców, nie powiedział mu, gdzie dokładnie ma się udać, a nie chce nadużywać uprzejmości.

[Mika 123]

O dziwo pokój był skromniej ustrojony niż korytarz. Jedyne co może przyciągnąć uwagę, to obraz w pozłacanej ramie przedstawiający półnagą kobietę. Erotoman stary.
Po chwili ktoś otwiera drzwi z tabliczką WC. To podstarzały, eleganko ubrany facet. Patrzy na ciebie jakby przewiercając cię wzrokiem.
- To pan Herlock Sholmes. Chce pomóc w sprawie spalonej winnicy - rzekł lokaj.
Twarz Vitusa blednie na wspomnienie słynnego detektywa.
- Eee... Chciałbym mi pan pomóc, tak?

[Ancoron]

- W ogłoszeniu jest wszystko raczej lakonicznie napisane, toteż rad byłbym z zapoznaniem się ze szczegółami sprawy i tym czy jest ktoś, kogo podejrzewacie - mówi z pogardą, znudzony już nieco.

[Mika 123]

- No cóż, mało się w tej sprawie orientuję. Ja w tym interesie tylko zyski liczę - szczerzy zęby. - Najlepiej zasięgnąć języka na miejscu, u zarządcy winnicy. Znajdziesz ją w gdzieś w lesi, pomiędzy Dusen, a Piscoris. Na pewno trafisz. Coś jeszcze? - pyta z nonszalancją.

[Ancoron]

- Tak. Winnica nie była ubezpieczona? - spokojnie pyta Epikur z uwagą przyglądając swoim paznokciom, jakby badając czy równo obgryzione.